شهید بختیار احمدی بنی

شهیدبختیار احمدی بنی فرزند محمد در سال 1348 در شهر بن در خانواده ای مؤمن و معتقد به اسلامم چشم به جهان گشود.

چهارسال بیش نداشت که پدرش بزرگوارش به ملکوت اعلی پیوست از آن پس وی در دامان پرمهر و محبت مادرش پرورش یافت .پس از سپری کردن دوران کودکی راهی دبستان علامه شهر بن شد و شروع به تحصیل نمود .

همزمان با شروع دوران نوجوانی قیام مردم برای سرنگونی طاغوت شروع شد . و وی در این دوران همیشه با ایمانی راسخ و قامتی استوار در راهپیمائی هائی که ترتیب می یافت شرکت می کرد .

ازموقعی که تکلیف شرعی برایش مقرر شده بود دیده نشد که نماز و روزه اش ترک شود.

همیشه یارو یاور انقلاب و عاشق کربلای حسینی بود ،پس از قبولی در کلاس اول دبیرستان در تیرماه سال 1364 به آموزش نظامی از طریق بسیج رفت و پس از فراگیری فنون نظامی و آشنا شدن به مسائل جبهه و جنگ عازم جبهه های جنوب کشور شد.

و پس از 3 ماه مبارزه و ستیز با دشمنان خون آشام بعثی در جزیره مجنون به شهر و دیار خود بازگشت و اول پائیز 1364 چند صباحی در جبهه علم و تهذیب به مبارزه با جهل پرداخت و مجدداً در روز هفتم دی ماه 1364 برای دومین بار به جبهه نور علیه ظلمت عازم گردید.

در این هنگام که به عنوان آرپی جی زن در جبهه به سر می برد همزمان با شروع عملیات پیروزمندانه والفجر 8 که در ایام مبارک دهه فجر آغاز شد و منجربه آزادی شبه جزیره فاو گردید، شرکت نمود .

پس ازرشادت و تلاش چندین روزه در این عملیات همچون دفعات گذشته پیروز و سربلند به خانه و کاشانه خود بازگشت و به درس خواندن خود ادامه داد.

در پائیزسال1365 در کلاس سوم دبیرستان ثبت نام نمود و پس از سپری کردن یک ماه از سال تحصیلی در سی ام مهرماه هنگام عزیمت نیروهای 500 گردانی از سراسرایران به جبهه ها برای سومین بار به جبهه اعزام شد و در عملیا کربلای پنج شرکت نمود و پس از رسادت فراوان و با یورشی به قلب دشمن در حالی که به شکار تانک ها و نفربرهای دشمن در منطقه شلمچه مشغول بود ،

براثراصابت گلولة مستقیم دشمن به ناحیه سینه در روز بیست و ششم دی ماه در سال 1365 در سن 17 سالگی جان به جان آفرین تسلیم نمود. و در راهی که قدم نهاده بود به آرزوی دیرینة خود که همان شهادت در راه خدا بود نائل گردید.

یادش گرامی و راهش پررهرو باد.

 

وصیت نامه شهید بختیار احمدی بنی

بسم الله الرحمن الرحیم

 

الَّذِینَ آمَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللّهِ وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْفَائِزُونَ

آنان که ایمان آوردند و مهاجرت کردند و در راه خدا به مال و جان خویش جهاد کردند ، در نزد خدا درجتی عظیم تر دارند و کامیافتگانند.

با درود و سلام به پیشگاه مقدس مهدی موعود(عج) و نائب برحقش امام امت و شهیدان و معلولین و مجروحین و اسراء جنگ تحمیلی . وصیت نامة خود را شروع می کنم.

اگرچه من کوچکتر از آنم که پیامی به این امت قهرمان داشته باشم ، ولی نکاتی را به عنوان تذکر به عرض می رسانم.

ای امت دلاور ایران، مبادا امام را تنها بگذارید و مانند کوفیان که امام راخواندند ولی بعد حیله و نیرنگ دشمنان اسلام در آنها اثرگذاشت و امام حسین(ع) را تنها گذاشتند. و مبادا مساجد را خالی کنید و بی اعتنا به نماز جماعت باشد. که دشمنان از این مسئله سوء استفاده خواهند کرد. مواظب باشید دنیا شما را فریب ندهد که اگرشما فریب نخورید، سعادتمند خواهید بود و اعمالتان بر باد فنا نرفته است.

ای امت دلاور صبر را پیشه کنید و در راه رسیدن به هدف تلاش و کوشش کنید. و مقاوم باشید، که یاران حسین (ع) تمام مشکلات را تنها بخاطر اسلام تحمل کردند ، و تا پای جان ایستادگی نمودند ، تا بالاخره اسلام را باخون خود حفظ نمودند.

سخنی با معلمین خود دارم و ازکسانی که تابحال به من درس آموخته اند، کمال قدردانی و تشکر را می نمایم. و از آنان می خواهم اگر از من اشتباهی سرزده است ، مرا ببخشند. و در تربیت اسلامی و انسانی دانش آموزان کوشا باشند.

سخنی نیز با همکلاسی هایم دارم . ای دوستان ، مبادا از کنار مسائل بی تفاوت بگذرید. مبادا درس نخوانید. تا می توانید علم فرا بگیرید.  قلم های شما مانند مسلسلی است . پس سعی کنید آنان را برعلیه دشمنان اسلام به کاربگیرید و همواره به فرمان معلمین خود باشید.

سخنی با جوانان و هم سن و سالهای خود دارم . برادران گرامی و عزیز، پس از شهادت من ، اسلحة به زمین افتاده مرا در دست گیرید و لباس های رزم بپوشید و کوله بارم را به پشت نهید و این راه را از اینجا که من مانده ام ادامه دهید، که طلوع فجر بسیار نزدیک است .

سخنی با خواهران دینی خوددارم و آن است که خواهر گرامی و عزیز حجاب و عفت خود را رعایت کنید که حجاب شما کوبنده تر از خون شرخ شهید است.

سخنی با خانوادة خود دارم، ای برادر و خواهر و مادر عزیزم ، می دانم تحمل داغ من سخت است. ولی شما باید برای رضای خدا و بخاطر اسلام تحمل کنید.وصبر پیشه کنید ، ولی ساکت ننشینید .همانگونه که شهادت دو چهره دارد ،خون و پیام .از شما می خواهم که زینب گونه فریاد مظلومیت ملت ایران را به گوش جهانیان برسانید و هروقت به یاد من افتادید واقعة کربلا را بیاد آورید و افتخار کنید که من در راه خدا به شهادت رسیدم. و بیاد آورید موقعی را که می گفتیم ، ای کاش زمان امام حسین(ع) بودیم و جان را فدای عقیده و هدف آن حضرت می نمودیم.

اگر از من بدی دیده اید به بزرگی خودتان ببخشید و مرا حلال کنید .ازکلیه قوم و خویشان ، دوستان و آشنایان حلالیت می طلبم .

 وصیت نامه خود را با قطعه شعری به پایان می برم.

شهیدان می روند نوبت به نوبت      

                           خوش آن روزی که نوبت برمن آید

شهیدان نوگل باغ بهشتند

                           وصیت نامه را با خون نوشتند

خدایا ، خدایا تا انقلاب مهدی ، خمینی را نگهدار

به امید پیروزی رزمندگان اسلام برکفرجهانی

والسلام علیکم ورحمه الله وبرکاته